O, jakże piękne są tam, na wzgórzach, / stopy tego, co niesie dobrą nowinę, / co pokój zwiastuje i sprowadza szczęście! / Co zbawienie ogłasza, a do Syjonu woła: / Twój Bóg już zaczął królować.
Lecz oto głos! Głos podnoszą twoi strażnicy, / wszyscy razem wołają radośnie, / bo oto widzą na własne oczy, / jak Pan powraca na Syjon.
Wznoście tedy wszyscy radosne okrzyki, / wy, resztki zburzonej Jerozolimy, / bo oto Pan swój lud pociesza, / to On wyzwala Jerozolimę.
Pan już obnażył swoje święte ramię / na oczach wszystkich narodów. / I ujrzą wszystkie krańce ziemi / zbawienie Boga naszego.
Dalej, dalej, wychodźcie stąd! / Nie dotykajcie niczego, co nieczyste! / Wyjdźcie stąd i oczyśćcie się, / wy, którzy nosicie naczynia Pana!
Nie będziecie już wychodzili z pośpiechem, / nie będziecie uchodzili jak uciekinierzy. / Pan sam będzie szedł przed wami / i Bóg Izraela za wami jako wasza osłona.